تو این باغ به جای میوه از درخت هاش سنگ آویزونه!! + عکس

باغ سنگی سیرجان را شخصی به این شکل درآورده است که اکنون دیگر در قید حیات نیست اما داستان جالبی برای ساخت آن دارد. اطراف این باغ سنگی که بیابان است، حس دلهره آوری به آن داده که به عجیب بودن آن کمک کرده است. باغ سنگی را فردی به نام درویش خان اسفندیارپور ساخته که روایات مختلفی در مورد او وجود دارد. ویکی گردی در ادامه به داستان پشت پرده باغ سنگی سیرجان می پردازد. با ما همراه شوید.

درویش خان اسفندیار پور شخصی ناشنوا و لال بود که در اطراف این منطقه زمین هایی برای کشاورزی داشت. روایات زیادی در مورد او در میان مردم شنیده می شود. افرادی می گویند از آنجایی که نام خان بعد از درویش به چشم می خورد، او به احتمال زیاد جزو خانواده های مهمی بود که در نزدیکی شهرستان سیرجان زندگی می کردند.

اما به هر حال چیزی که واضح است، این می باشد که او زمین دار بوده و در این منطقه کشاورزی می کرده است. برخی اعتقاد دارند که او علاوه بر کشاورزی، از راه چوپانی نیز امرار معاش می کرده است.

در آخرین عکس هایی که از درویش خان وجود دارد، او فرد مسنی است که با ریش های سفید و بلند در این منطقه زندگی می کرده است.

داستان به وجود آمدن باغ سنگی سیرجان

در سال ۱۳۴۰، به خاطر اصلاحات ارضی، درویش خان اسفندیار تمام زمین هایش را از دست داد و این مسئله او را بسیار ناراحت و نا امید کرد. پس از گذشت چند سال، او که هنوز به خاطر از دست دادن زمین هایش ناراحت بود تصمیم گرفت که اقدامی کند که نشانه این ناراحتی باشد.

او یک روز صبح این ایده به ذهنش رسید که از درختان خشک شده اش سنگ آویزان کند.

درویش خان اسفندیار شروع به حفر کردن چاله هایی در زمین خشک کرد. او درختان خشکیده را در این چاله ها به وسعت زیادی کاشت و این کار را ادامه داد. زمانی که کاشت این درختان خشکیده تمام شد، شروع به آویزان کردن سنگ هایی از شاخه های درختان کرد. در نهایت وسعت این باغ سنگی به ۱۰۰۰ متر رسید و ۱۸۰ درختی که در آن کاشته شده بودند و سنگ هایی که مانند میوه از آن آویزان بود، حس غریب و گاهی هولناکی را به این باغ داده بود.

می گویند که درویش خان، از این کار بسیار راضی و خشنود شده بود و حس می کرد که نشانه ناراحتی و اعتراضش، به باغی منجر شده است که هرگز از بین نمی رود. خانواده او می گویند که شاید به دلیل آن که نمی توانسته صحبت کنید، این نوع اعتراض به ذهنش رسیده است.

البته به جز سنگ، او چیزهای دیگری مانند لاستیک های پنچر شده، آینه های شکسته، فنر و هر چیزی که به نظرش می رسیده را به درخت آویزان می کرده است، اما خب بخش بیشتر باغ سنگی سیرجان را همان میوه های سنگی تشکیل داده اند.

روایات متفاوت

برخی می گویند که درویش خان اسفندیار پور از یک زمان به بعد برای هر اتفاقی که در زندگی اش می افتاد سنگی از یک درخت آویزان می کرد. مثلا زمانی که یکی از نزدیکانش فوت می کرد، او یک سنگ جدید آویزان می کرد.

برخی از مردم می گویند که داستان آویزان کردن سنگ ها از یک شب شروع شد. گویا یکی از شب هایی که درویش خان خواب بوده است، خواب می بیند که در باغی سنگی است. او پس از بیدار شدن تصمیم می گیرد که باغی به همان صورت که در خواب دیده بود بنا کند.

افراد دیگری اعتقاد دارند که درویش خان پس از مدتی به جنون رسیده بود و این کار را تنها از روی اینکه دیگر فکر درستی نداشت انجام می داد.

البته در بین همه روایات و شایعاتی که موجود است، داستان غم از دست دادن زمین ها واقعی تر به نظر می رسند. گویا خانواده درویش خان هم این موضوع را قبول دارند که بعدِ از دست دادن زمین ها بود که او شروع به درست کردن باغ سنگی سیرجان کرد.

اما به دلایل زیادی به طور حتم نمی شود گفت که اصلی ترین ریشه ایجاد این باغ چه بوده است و از آن جایی که این فرد از نعمت کلام نیز محروم بوده، نمی توانسته به جز زبان اشاره حرف های دیگری را بزند و یا اعتراضش را بیان کند.

راه های دسترسی

شما برای دیدن این باغ سنگی باید به استان کرمان و شهر سیرجان بروید. از شهر سیرجان باید به سمت بافت حرکت کنید.

در جاده سیرجان به سمت بافت بعد از آن که چیزی حدود ۳۰ کیلومتر را گذراندید و از بلورد، حیدرآباد و میاندوآب عبور کردید می توانید تابلوی باغ سنگی سیرجان را مشاهده نمایید. با دیدن این تابلو بایه به جاده ای فرعی بپیچید که خاکی است.

سپس بعد از ۴ کیلومتر رانندگی می توانید باغ عجیب سنگی را ببینید که برای ورود شما آماده است.