آرامگاه محمدرضا شجریان | مقبره ی استاد شجریان

آرامگاه محمدرضا شجریان بزرگوار در کنار آرامگاه فردوسی در شهر توس قرار گرفته است.مهر 1399، تاریخی غم‌انگیز برای دوست‌دارن موسیقی و هنر ایران است! نه تنها برای اهالی هنر، بلکه برای تمامی ایران نام استاد محمدرضا شجریان نامی آشنا و دلنشین است. استاد شجریان یکی از هنرمندان مردمی است که همواره اردات خاصی به هم‌وطنان خود داشته است و مردم ایران نیز همیشه به وجود ایشان افتخار کرده‌اند اگر قصد سفر به  مشهد و بازدید از آرامگاه این استاد بزرگ را دارید با ما همراه باشید.

محمدرضا شجریان 

محمد رضا شجریان یکی از بهترین و بزرگ ترین اساتید موسیقی سنتی ایران بود که در سال 1319 در شهر مشهد به دنیا آمده و سال های نوجوانی خود مشغول فعالیت در حوزه تلاوت قرآن بود و پس از آشنایی با اولین معلم موسیقی خود، پا به عرصه موسیقی سنتی گزاشت، شاید برایتان جالب باشد که بدانید این استاد بزرگ، خوشنویس خط نستعلیق نیز بوده و در سال 1349 درجه ممتازی را در این رشته کسب کرده است.

وی در طول زندگی خود به فعالیت های هنری و غیر هنری بسیاری پرداخته بود که در ادامه لیستی از آن ها را مشاهده می کنید:

- بزرگ ترین استاد موسیقی سنتی ایران

- رئیس شورای عالی خانه موسیقی ایران

- خلق چندین ساز موسیقی

- بنیانگذار گروه موسیقی شهناز

لازم به ذکر است که دعای ربنا معروف ترین تلاوت قرآنی استاد محمدرضا شجریان به شمار می آید و به جرأت می توان گفت که تمامی ایرانیان با این تلاوت آشنا هستند.

محمدرضا شجریان پس از دریافت دیپلم خود از دانش سرای عالی در اداره آموزش و پرورش استخدام شده و به تدریس مشغول شد. او در سال 1340 با همسر اول خود ازدواج کرده و حاصل این ازدواج سه دختر و یک پسر بود که از میان آن ها مژگان و همایون شجریان در حال حاضر یکی از خوانندگان و موسیقیدانان محبوب ایرانی به شمار می آیند. 

محمدرضا شجریان در طول سالهای زندگی خود خدمات بسیاری شایانی به موسیقی اصیل ایرانی کرده است و محبوبیت بسیاری در میان مردم ایران دارد؛ او در تاریخ 19 مهر سال 1399 پس از 15 سال مبارزه با بیماری سرطان کلیه دارفانی را وداع گفت.

روی سنگ مزار استاد شجریان عبارت (خاک پای مردم ایران) دیده می‌شود و حتی بعد از مرگ نیز استاد ارادات خویش را به مردم ثابت کرد. این طراحی سنگ مزار با دست خطی از خود استاد بوده‌ است.

محمدرضا شجریان در سال‌های عمر خود با بزرگانی همچون هوشنگ ابتهاج، احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهاد فخرالدینی، علی تجویدی، فرهنگ شریف و فرامرز پایور نیز همکاری داشته‌ است.